„Bronić życia i umacniać je, czcić je i kochać, to zadanie, które Bóg powierza każdemu człowiekowi…” (EV)
Te słowa niejednokrotnie przypominał nasz wielki rodak św. Jan Paweł II. Życie jest największym i najświętszym darem Boga. Jest największą wartością, o którą troszczymy się każdego dnia z największą starannością. Człowiekiem jest także nienarodzone dziecko i jemu również należy się prawo do życia. Nie decyduje o tym choćby najbardziej rozwinięte prawo stanowione przez człowieka. I to właśnie życiu poczętemu należy się największa ochrona, gdyż jest to człowiek „najbardziej bezbronny ze wszystkich bezbronnych”.

Decyzja Trybunału Konstytucyjnego – dotycząca kwestii obrony życia dzieci chorych – spowodowała niezwykle emocjonalne reakcje wielu osób w naszym kraju.

Samo stanowisko Kościoła katolickiego na temat prawa do życia jest niezmienne i publicznie znane. „Świadoma i dobrowolna decyzja pozbawienia życia niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze złem z moralnego punktu widzenia i nigdy nie może być dozwolona ani jako cel, ani jako środek do dobrego celu. Jest to bowiem akt poważnego nieposłuszeństwa wobec prawa moralnego, co więcej, wobec samego Boga, jego twórcy i gwaranta; jest to akt sprzeczny z fundamentalnymi cnotami sprawiedliwości i miłości. «Nic i nikt nie może dać prawa do zabicia niewinnej istoty ludzkiej, czy to jest embrion czy płód, dziecko czy dorosły, człowiek stary, nieuleczalnie chory czy umierający.